İNKÂR KALESİ

“Aleviler bayram kutlamaz!”

“Aleviler bayram heyecanı yaşamaz!”

“Aleviler sevinmez/sevinemez!”

“Alevilerin İslam’la alakası yok!”

“Alevi, aydındır, moderndir, hoşgörülüdür, bilimseldir…”

Aleviliğin İslam bağını inkâr etmeyi farklı farklı aşamalarla uygulayarak sonuca erdirmeye çabalıyorlar.

“Aydın, modern, insancı(hümanist), tabiatçı vs.” bir don biçtiler Alevilere.

Dolayısıyla da biçilen bu donun hakkını vermek için olmalıki inkâr ede ede rotasız ve kaptansız bir gemi misali meçhule bir yolculuğa süreklediler.

Sürekli, Aleviliğe dair ne varsa tartışmaya açtılar.

Saçından tutun ayak parmaklarının ucuna ve bedeninden tutun ruhuna değin.

“Kadim” yalanlarıyla hem bedensizleştirmeye hem de ruhsuzlaştırmaya doğru sürüklenmekte.

Bu serüvenin sonucu asimilasyondur.

Bazıları bunu bilinçlice yapıyor, bazıları ise farkında olmadan günümüz modern çağın algısıyla yapıyor.

Bu iki kesimin ortak noktası ise hiçbirinin VAR OLAN KAYNAKLARIMIZI kullanmaması.

İlk kesim kaynaklarımızın varlığından haberdar, fakat onlar ise kendilerini süslü yalanlarıyla ikinci bilinçsiz kesime pazarlayarak algı üzerinden müdahale etmekteler.

Bilimsellikten sürekli dem vuran bir toplumun, kendi kaynaklarına ve gerçeklerine düşman olması cahillik değil de nedir???

Aleviler, tarih içinde inancı mümkün mertebe siyasetten uzak tutmaya özen göstermiş, çağına göre daha liberal bir yaşam tercih etmiş, kadın-erkek “eşitliğini” ön planda tutmuş, kültürel ve dogmatik olarak biraz daha esnek hareket etmiştir.

Ama bu kesinlikle, geldiği inancı ve yol erkânı içinde hiçbir kuralının olmadığı anlamınada gelmez.

İtikâdi ve kültürel meselede açık katı kuralları vardır, örneğin şeriât kapısında ilk makamı inançtır ve bunu kesin diliyle “La ilâhe illâllahu Muhammeden resûllâhû Aliyyen veliyûllahu” (kısaca: Hak Muhammed Ali) olarak açıkça ifade etmektedir.

Sadece bu ahd ile dahi, hangi dine bağlı olduğu aşikârdır.

Avrupa Alevi örgütlenmeleri ise bu karmaşanın ana aktörlerinden biridir.

Bir kaç örnek verelim, misal “AABF” örgütlenmesinin son 1989 yılından beri yaptığı tüzük çalışmalarına ve “Alevilik” tanımının ne olduğuna göz atın.

Eğitim görevlilerinin çalışmalarına göz atın, hangi iddialarla geliyorlar, ki kendi iddialarını dahi açık açık yazılı neden vermediklerini bir düşünün, neden acaba?

Alevi örgütlenmeri sadece semah, saz, ingilizce vesaire kurs mekanları şeklinde işletiliyor.

Tabii, bir kaç eğlence, gece düzenleyip arada bir bal çalmak gerekiyor parmağa…

Düzenlenen gecelerde ne kadar “modernize bir toplum” olarakta tanıtmak gerekiyor…

Hiç dikkat ettiniz mi?

İslam’ın batıni yorumu olan Alevilik (Ali evladı ve taraftarı) hakkındaki esas öğretimiz “Vahdet/Vahdet-i Vücûd(Ene’l-hak)” anlayışı ne üzücüdür ki öğretilmemektedir.

Onun yerine şarkiyatçıların yanlış yorumladıkları ve materyalizmle yorumlanmış “vahdet-i mevcut” işlenmektedir.

Ki, son tüzük çalışmalarında açıkça ifade ettiler.

Boş bir teneke gibi, bol ses var, fakat içerik boş.

En büyük sıkıntı ise bir sonraki nesilin yetiştirilmesinde zuhur ediyor.

Yol erkânını bilmeyen, ama modernist algıyla uydurulan bir çok saçmalık, Alevi tarihi ve kültürel mirasıyla bağdaşmayan ve hiç bir sözlü ve yazılı kaynağa dayanmayan bir çok uyduruk senaryo derneklerde aktarılmakta.

Bu gençlerin bir çoğu belirli bir aşamadan sonra ya kendilerine benzeyip uydurup uydurup tanımlamada bulunuyorlar, ya bunların basiretsizliğini farkedip derneklerden uzaklaşıyorlar ya da içinde inanca meyil varsa inancını yaşayabileceği farklı gruplara yöneliyorlar.

Ama, sorsan sebebi “itikatli” insanlar.

Kendileri anasının ak sütü kadar temiz.

Hani derler ya “sütte leke var, bunlarda olmaz” diye!

Akıllanırlar mı?

Hiç beklemeyin, niyetleri belli.

Siz siz olun, Hak Muhammed Ali ve Ehl-i’beyt’ten ve de vahdet-i vücûddan gayrı size anlatılanlara kulak asmayın.

Söylenecek söz çok, inkâr kalesini yıkmak sizin elinizde.

Hakk Muhammed Ali diyen zarda zorda kalmaz inşallah.

Aşk ile Hû