EMR'ÜL MÜMİNİN İMÂM ALİY' EL MÜRTEZA'NIN ŞEHADETİ

Emr'ül Müminin İmâm 'Ali Şehadeti 

Birinci Rivayet şöyledir;

Talib-i Hak, Ehl-i Hak, Muhib-i Hüseyni, Alevi-Bektaşi olanlar için kıyâmet günüdür bu gün. 21. Ramâzan’dır.

Bekâ âlemine Ruhu revân olmuşdur müttakîlerin imâmı Şâh-ı Merdân Aliyye’l Murtezâ bu gün. 

Hicret’in 40. yılı Ramazan ayı gelmişti. Hz.İmam Ali, Muâviye’nin üzerine yürümek için hazırlık yapmakla meşguldü.

Taberi ve İbn’ül-Esir, Hz.Ali’nin şehâdet sebebini şöyle anlatır:

Mülcemoğlu, Haccâc ve Temim boyundan Amr;

“Halkın kurtulması için, Hz.Ali’nin, Muâviye’nin ve Âsoğlu Amr’ın ortadan kaldırılması” gerekli olduğu kanâatine vardılar. Bu işi yapacak kişilerin üçüde Hâricîlerdendi.

Mülcemoğlu Hz.Ali’yi, Haccâc Muâviye’yi, Amr da Âsoğlu Amr’ı, öldürmeye karar verdiler. Ramazan ayının 18. günü sabah saladında işlerini başaracaklardı.

İbn-i Mülcem Kûfe’ye geldi, mezhepdaşlarıyla buluştu; fakat yapacağı işi kimseye açmadı. Mülcemoğlu bir gün, mezhepdaşlarından birinin evinde pek güzel bir kadın gördü, vuruldu adeta. Kadına evlenme teklifinde bulundu. 

Kuttame adındaki kadın:

“Benim mehrim pek ağır” dedi. “Üçbin dirhem vermedikçe bir köle ve halayık satın alıp bağışlamadıkça ve Ali’yi öldürmedikçe sana varmam ben” demişti.

Mülcemoğlu: 

“İlk iki şartı kabul ederim” dedi; “Fakat Ali’yi öldürmek elimden gelmez benim.”

Kadının; babası ve kardeşi, Nehrevan da öldürülen Hâricîlerdendi. “İmkânı yok” dedi. “Ali öldürülmedikçe yüreğim soğumaz benim. Ben sana yardımcı bulurum.” dedi. Mülcemoğluna, Şebib ve Verdan’ı tanıştırdı; bunlar da Mülcemoğluna yardım edeceklerdi.

Mülcemoğlu, daha önce Hz.Ali’ye bey’at edilirken, bey’at etmek istemiş, Hz.Ali onu iki kere reddetmişti. Hz.Ali, üçüncüsünde mübarek elleriyle başlarına ve sakallarına işaret buyurarak; “Buradan akacak kanla şunu boyayacak kişiyle ne işim var benim” demiş ve şu iki beyiti okumuşlardı:

“Ölüm gelip çatınca kuşan kemerini sen; seninle buluşunca telâşa düşme, dayan.

Ölüm, mahallene kondu mu, acıklanma, sızlanma dayan.”

Hz.Ali, zaten yaşamaktan bıkmıştı. “Allah’ım, sen beni bunlardan hayırlısıyla buluştur, bunlara da kötü birini musallat et” diye duâ etmişti.

İmam Ali o yılın ramazan ayında hep şehadetinden söz ediyordu. Hatta ramazan ayının ortalarında, bir gün minberdeyken elini mübarek sakılına çekerek, "İnsanların en kötüsü, bu sakalımı başımın kanına boyayacaktır." diye buyurdu. 

Başka bir konuşmasında şöyle buyurmuştu: Ramazan ayı gelip çattı. Bu ayda hükümette değişiklik olacaktı. Bilin ki, siz bu yıl bir safta (emirsiz olarak) haccedeceksiniz. Alâmeti de şudur: Ben sizin aranızda olmayacağım...

Ashabına "O, bu sözlerle ölümden haber veriyor. Fakat biz onu göremeyeceğiz diyorlardı.

Bu nedenle İmam ömrünün son günlerinde, her gün çocuklarının birinin evine gidiyordu. Hz.İmâm Hüseyin’in, bir gece Cafer-i Tayyâr oğlunun evinde kalıyor, üç lokmadan fazla bir şey yemiyor

 Evlatlarından biri bunun sebebini sorunca; “Allah’ıma boş karınla temiz olarak kavuşmam daha sevimlidir bence. "Allah'ın emri gelmektedir. ” diyordu. 

Şahadet gecesi, kızı Ümmü Gülsüm'de misafirdi. Yine üç lokma yedi, sonra ibadetle meşgul oldu. Gecenin başından sabah saladına kadar terdirgin bir bekleyiş içindeydi. 

Bazen göğe bakıyor ve yıldızların hareketini izliyordu. Fecir vakti yaklaştıkça tedirginliği ve rahatsızlığıda artıyordu ve Allah'a and olsun ki, ne ben yalan söylüyorum, nede bana haber veren yalan söylemiştir. Şehitlik bana vadedildiği gece, bu gecedir" buyurdu. 

  Peygamber Efendimiz ona bu vaadde bulunmuştu. İmam Ali kendisi buyuruyor ki:

Resulüllah bir hutbesinde ağladı. Ağlamasının sebebini sorduğumda, "Senin bu aydaki alın yazına ağlıyorum. Rabbin için salad kıldığın bir sırada öncelikler ve sonrakilerin (bütün insanların) en kötüsü semit kavmimin devesini kesenin kardeşinin, başına indirdiği darbe sakalının kana boyandığını görüyor gibiyim buyurdu."

Ramazan ayının 18. günü, Hz.İmam Ali evden çıkarken Hz.İmâm Hasan ve Hz.İmâm Hüseyin’e hediye olarak getirilmiş olan kazlar gagalarıyla eteğini tutmuşlardı. 

Hz.Ali, onları kovalayanlara; “Bırakın” buyurmuştu; “Onlar ağlayanlardır; seher çağında da kader, yerini bulur.”

     Nihayet o korkunç gece sona erdi ve İmam Ali seher vaktinin karanlığında sabah saladını kılmak için mescide doğru hareket etti. Evdeki ördekler peşine takıdılar ve elbisesine asıldılar. Bazıları ördekleri uzaklaştırmak isteyince, "Bırakın onları; çünkü onlar bir gurup bağrışanlardır ki, onları ağlayanlar izleyeceklerdir. 

    İmam Hasan, "Niye böyle böyle kötü düşünüyorsunuz? Deyince İmam Ali şöyle buyurdu: "Oğlum! Kötü düşündüğüm yok, kalbim öldürüleceğini söylüyor.

 İmam Ali "Allah'ın kazasından kaçılmaz dedi." 

Hz.Ali; “O gece Hz.Resûlullah’ı rûyada gördüğünü” de bildirmiş, şehâdete tam hazırlanmıştı.

 İmam Ali mescidin kapısında durdu. İbn Mülcem, "Hüküm Allah'ındır senin değil Ey Ali diye bağırarak zehirle yıkadığı kılıcını...İmam Ali'nin mübarek başına indirdi..

Kazara bu darbe, daha önce Amr b. Abduved'in kılıcının indiği yere isabet etti ve Hazretin başını alnına kadar ikiye yardı...

İmam'ın başından alan kan, mihrabı ve İmam'ın sakal-ı şerifini al renge boyadı. İmam Ali Kabe'nin Rabbı'na anda olsun ki kurtuldum. Diye buyurdu. Sonra şu ayeti tilavet etti:

Sizi ondan (topraktan) yarattık, ona geri döndüreceğiz ve bir kere daha ondan çıkaracağız. Ayet: Taha Suresi: 55.

    İmam Ali darbe aldığında "Onu yakalayın." Diye seslendi. Halk İbn. Mülcem'in arkasından koştular. Kendisine yaklaşana kılıcı ile vuruyordu. Nihayet Kusem b. Abbas çevik bir atışıyla onu kucaklayarak yere serdi. 

   Onu Hz. Ali'nin yanına getirdiklerinde, "İbn Mülcem ha? dedi. "Evet."dedi İmam Ali, onu tanıyınca oğlu İmam Hasan'a şöyle buyurdu: 

Düşmanına dikkat et, karnını doyurun, iplerini sıkı bağla. Eğer ölürsem, onu bana mülhak edin ki Allah nezlinde onunla hesaplaşayım. Eğer sağ kalırsam, onu bağışlarım, yada kısas ederim.

   İmam Hasan ve İmam Hüseyin ve diğer Haşim Oğulları'yla birlikte İmam'ı bir kilim arasına koyarak eve götürdüler. Tekrar İbn. Mülcemi İmam'ın huzuruna getirdiler. Müminler emiri ona bakarak şöyle buyurdu:

Eğer ben ölürsem, onu beni öldürdüğü gibi sizde öldürün. Eğer sağ kalırsam, benim onun hakkında vereceğim hükmü görürüsünüz.

   Ibni Mülcem, "Bu kılıcı bin dirheme satın aldım bin dirhem verip onu zehirle yıkadım; bu kılıç eğer bana ihanet edecek olursa, Allah onu helâk etsin dedi. 

İkinci rivayeti Dervîş Muhammed Yemînî’nin dilinden dinleyelim o elim günü:

(B7102) ”Girüp koltugına Şir-i Hudâ’nun

Dutıp kolın vasiyy-i Mustafâ’nun

Getürdiler evine ol veliyi

Gelüben gördi ashâblar ‘Ali’yi

Biraz gün yarası akdı İmâmun

Yigirmi bir güni mâh-ı şıyâmun

Vasiyyet kıldı evlâdına evvel

Beyân eyleyeyim degül mutavvel

Kılurlar bir nice dürlü rivâyet

Velîkin cümleden bu evzah âyet

İmâm Mûsi Rızâ nakl eylemişdür

Kerâmet-nâme içre söylemişdür

Buyurdı ol gün ol Mir-i Mu’azzam

Emir’ül-Mü’minin Şâh-ı mukaddem

Bekâya rıhlet iderven bu gice

Resûl yanına giderven bu gice

Kerâmet-i ez nemûden-i hazret-i ‘Ali: Der vefât-ı İmâm

Seher vaktinde bir pir ire nâgâh

Yidüp bir deveyi tutup gele râh

Kefen getüriser hem bana tâbût

Ne dirse yâ Hasen anun sözin tut

Beni ol ala gide söylemen siz

O pir-ile geleci eylemen siz

Sakınun ağlaman feryâd kılman

Beni siz girye-yile yâd kılman

Bu söz üstine ol Sultân-ı ‘Âlem

Bekâya rıhlet itdi cân-ı ‘âlem

Bu fâni külhanun terkini urdı

Bekâ gülzârı içre bâki turdı

Yigirmi bir gicesinde şıyâmun

Vefâtı iricek gerçek imâmun

Seher vakti iricek geldi bir pir

Salavât vir diyeyim n’oldı bir bir

Deveyi kodı vü virdi selâmı

Dahı eylemedi hergiz kelâmı

Götürdi hazret-i Şâhı yerinden

Ziyâ virürdi nûr alnı derinden

Kefen sardı koyup tâbûta turdı

Deve arkasına kaldurup urdı

Nikâbı varıdı yüzinde anun

Aluben gitdi cismin Murtazâ’nun

Devesin yetdi gitdi dutdı râhı

Çün alup gitdi ol zıll-ı ilâhı

Hüseyn aydur iy kardaş işbu âdem

Aramuz aldı kanda gitdi bu dem

Görelüm kanda defn eyler bunı biz

Segirdüp ikisi irişdiler tiz

Didiler kanda defn itsen gerekdür

İmâmun cismini n’itsen gerekdür

Haber virgil bize pir-i hikmet

Bize hem söyle kimsin it mürüvvet

Hemân ol dem nikâbın pir giderdi

Yüzinün nûrı rûşen şu’le virdi

Nazar kıldı imâmlar gördiler Şâh

Yine gendüzidür zi kudretullâh

Emirü’l-Mü’minin Şâh-ı Vilâyet

Götüren cismin ol ‘ayn-ı hidâyet

Hemân gendüsidür gayrı degildür

Ezelki cismidür ayrı degildür

Didi iy iki gözlerüm çırâgı

Ki cennet içre bulmışsız turagı

Cihânda dirülük bu veche dirlik

Gide keşret mu’ayyen ola birlik

Ki gendü meyyitünüz götüresiz

Fenâdan bâki mülke yitüresiz

Bu sözi söyleriken oldı gâyib

Devesi gendüsi zihi ‘acâyib” (B7133)

Üçüncü rivayeti Ulu Ozanlardan Fuzuli'den dinleyelim ;

   Bu sırada Ümmü Gülsüm Ey Allah'ın düşmanı! Emirü'l-Müminini öldürdün. O da Emirü'l-Müminini öldürmedim senin babanı öldürdüm dedi. İbn. Mülcem bir utanmazlıkla be vallahi ona öyle bir darbe indirmişim ki, eğer onu yeryüzünün sakinleri arasında bölüştürseler, hepsini helâk eder dedi. 

İmam Ali “Bunu götürün, hapsedin, eziyet etmeyin, aç bırakmayın; siz ne yiyor, içiyorsanız buna da onu verin. Ben sağ kalırsam ne yapacağımı bilirim; ölürsem, o bana bir kılıç vurdu; siz de onu bir vuruşta öldürün; ama Allah’ın sizi bağışlamasını da istemez misiniz?”

Hak’ka kavuştuğu gece Hz.Ali’ye bir bardak süt sunmuşlardı. Yarısını içtikten sonra bardağı verdi; “Bunu” dedi; “O esirinize götürün, onu sakın aç bırakmayın ve ona eziyet etmeyin diye buyurdu...

Sütü Mülcemoğlu’na götürdüler; “Zehirlidir” diye içmedi. Bu olayda, adâletle-zulüm, îmanla-îmansızlık, yücelikle-alçaklık, fazîletle-hıyânet; bir bardak sütle tarihe, insanlık tarihine geçti.

Dördüncü Rivayete göre ise;

   İmam Ali O yılın ramazan ayında hep şehadetinden söz ediyordu. Hatta ramazan ayının ortalarında, bir gün minberdeyken elini mübarek sakılına çekerek, "İnsanların en kötüsü, bu sakalımı başımın kanına boyayacaktır." diye buyurdu. Başka bir konuşmasında şöyle buyurmuştu:

 Bu ayda hükümette değişiklik olacaktı. Bilin ki, siz bu yıl bir safta (emirsiz olarak) haccedeceksiniz. Alâmeti de şudur:

Ben sizin aranızda olmayacağım...

    Ashabına "O, bu sözlerle ölümden haber veriyor. Fakat biz onu göremeyeceğiz diyorlardı.

    Bu nedenle İmam ömrünün son günlerinde, her gün çocuklarının birinin evine gidiyordu. Bir gece oğlu Hasan'ın, bir gece oğlu Hüseyin'in evinde bir gece kızı Zeyneb'in kocası Abdullah b. Cafer'in evinde iftar ediyor ve üç lokmadan fazla yemiyordu. Evlatlarından biri bunun sebebini sorunca, "Allah'ın emri gelmektedir. O sırada karnım boş olsun istiyorum. Bir veya iki geceden fazla kalmadı buyurdu.

Şahadet gecesi iftarı, kızı Ümmü Gülsüm'de misafirdi. Yine üç lokma ile iftarını açtı, sonra ibadetle meşgul oldu. Gecenin başından sabah saladına kadar terdirgin bir bekleyiş içindeydi. 

Bazen göğe bakıyor ve yıldızların hareketini izliyordu. Fecir vakti yaklaştıkça tedirginliği ve rahatsızlığıda artıyordu ve Allah'a and olsun ki, ne ben yalan söylüyorum, nede bana haber veren yalan söylemiştir. Şehitlik bana vadedildiği gece, bu gecedir" buyurdu. 

Hz. Peygamber ona bu vaadde bulunmuştu. İmam Ali kendisi buyuruyor ki:

Resulüllah bir hutbesinde ağladı. Ağlamasının sebebini sorduğumda, "Senin bu aydaki alın yazına ağlıyorum. Rabbin için salad ettiği bir sırada öncelikler ve sonrakilerin (bütün insanların) en kötüsü semit kavmimin devesini kesenin kardeşinin, başına indirdiği darbe sakalının kana boyandığını görüyor gibiyim buyurdu."

     Nihayet o korkunç gece sona erdi ve İmam Ali seher vaktinin karanlığında sabah saladı kılmak için camiye doğru hareket etti.

 Evdeki ördekler peşine takıdılar ve elbisesine asıldılar. Bazıları ördekleri uzaklaştırmak isteyince, "Bırakın onları; çünkü onlar bir gurup bağrışanlardır ki, onları ağlayanlar izleyeceklerdir. 

    İmam Hasan , "Niye böyle böyle kötü düşünüyorsunuz? Deyince İmam Ali şöyle buyurdu: "Oğlum! Kötü düşündüğüm yok, kalbim öldürüleceğini söylüyor.

   İmam Ali "Allah'ın kazasından kaçılmaz dedi." İmam camiye girip namaza durdu.

İftitah tekbirini alıp kıraaten sonra secdeye vardı. Tam o sırada.İbn Mülcem, "Hüküm Allah'ındır senin değil Ey Ali diye bağırarak sehirle yıkadığı kılıcını...

İmam Ali mübarek başına indirdi..Kazara bu darbe, daha önce Amr b. Abduved'in kılıcının indiği yere isabet etti ve Hazretin başını alnına kadar ikiye yardı...

İmam'ın başından alan kan, mihrabı ve İmam'ın sakal-ı şerifini al renge boyadı. İmam İmam Kabe'nin Rabbı'na anda olsun ki kurtuldum. Diye buyurdu. Sonra şu ayeti tilavet etti:

Sizi ondan (topraktan) yarattık, ona geri döndüreceğiz ve bir kere daha ondan çıkaracağız.

Ayet: Taha Suresi: 55.

    İmam Ali darbe aldığında "Onu yakalayın." Diye seslendi. Halk İbn. Mülcem'in arkasından koştular. Kendisine yaklaşana kılıcı ile vuruyordu. Nihayet Kusem b. Abbas çevik bir atışıyla onu kucaklayarak yere serdi. 

   Onu Hz. Ali'nin yanına getirdiklerinde, "İbn Mülcem ha? dedi. "Evet."dedi İmam Ali, onu tanıyınca oğlu Hasan'a şöyle buyurdu: 

Düşmanına dikkat et, karnını doyurun, iplerini sıkı bağla. Eğer ölürsem, onu bana mülhak edin ki Allah nezlinde onunla hesaplaşayım.Eğer sağ kalırsam, onu bağışlarım, yada kısas ederim.

  İmam Hasan ve İmam Hüseyin ve diğer Haşim Oğulları'yla birlikte İmam'ı bir kilim arasına koyarak eve götürdülerTekrar İbn. Mülcemi İmam'ın huzuruna getirdiler. Müminler emiri ona bakarak şöyle buyurdu:

Eğer ben ölürsem, onu beni öldürdüğü gibi sizde öldürün. Eğer sağ kalırsam, benim onun hakkında vereceğim hükmü görürüsünüz.

   Ibni Mülcem, "Bu kılıcı bin dirheme satın aldım bin dirhem verip onu zehirle yıkadım; bu kılıç eğer bana ihanet edecek olursa, Allah onu helâk etsin dedi. 

   Bu sırada Ümmü Gülsüm Ey Allah'ın düşmanı! Emirü'l-Müminini öldürdün. O da Emirü'l-Müminini öldürmedim senin babanı öldürdüm dedi. İbn. Mülcem bir utanmazlıkla be vallahi ona öyle bir darbe indirmişim ki, eğer onu yeryüzünün sakinleri arasında bölüştürseler, hepsini helâk eder dedi. 

İmam Ali biraz süt getirdiler biraz içti ve tutukladığınız adama da süt içirin ve ona eziyet etmeyin diye buyurdu...

Ne güzel bir imâmdır ki, bekâ âlemine göçerken dahî hakikâti aşikâr kılmaya devam etmiştir. Kendisine ikram edilen zehire ıyi gelir diye sütü kendisine kıyan melün milcana verin yarısını diyecek kadar yücedir.

 Bizleri bir dem dahi dur eyleme o güzel Şâh ve onun evlatlarından İmam Hasan ve İmam Hüseyin' e o bana bir kılıç vurdu sizde bir kılıç darbesi vurun şehatede kavuşursam diyecek kadar katiline bile adildir.

O İmam ki dört kitapta adı geçen tüm Peygamberlere yoldaşlık eden Hakkikatın yeryüzünde tecellisi Kuran-ı Natık Insan-ı Kamil Ya Mevla Emrül Müminindir. 

Hz.Ali Emîr’ül-mü’minîn, Ramazan ayının 21. gecesine kadar yaşadılar. Hz.Ali bu fânî dünyadan göçmeden önce, oğlu Hz.İmâm Hasan ve Hz.İmâm Hüseyin’i yanına çağırdı; onlara vasiyyetini yazdırdı ve imâmlık emanetlerini Hz.Hasan’a teslim etti.

Hz.İmâm Ali, Hicret’in 40. yılı (Milâdi 661) Ramazan ayının 21. gecesi, Hak’ka vuslat etmiştir. Hz.Ali Hak’ka kavuştuğunda 63 yaşında idi. Türbesi Necef şehri-IRAK’tadır

Aşk ile 

Mehmet Özgür Ersan Dede Yesari Abdal Çelebi

Not:Sevgili Dostlar Cami yerine Mescid yani Secde edilen yer ve tüm toplumsal ihtiyaçlarımızı gönderdiğimiz toplum meselelerini konuştuğumuz lokmalarımızı bölüştüğümüz yer yani Meydan Evi ve Cem Evidir. Namaz yerine Salad Oruç Yerine Savm diyoruz. Avam karnı ile savm yani Oruç tutar. Dizleri ile salad ediyor olabilir duvara karşı salad da edebilir biz secde ademe diyoruz cemal cemale ibadet secde ediyoruz. Savm ise yani Oruç dedikleri ise bizde eline beline dilene sahip olma aşına eşine işine sadık olarak gözünle görmediğini söylemeyip eline koymadigini almamaktır.

Aşk ile 

Mehmet Özgür Ersan Dede Yesari Abdal Çelebi 

Kaynaklar:

1-Tefsir-Ebu'l-Fütuh Razı,c.4,s.ret

2-Tezekretü'l-Haber,s.wii

3-Taha:Süresi,55

4-Tarih-i-Yakubi,c.2,s.www

5-Keşfü'l-Gümme,c.1,s.586;Taberi,c.6,s.185.

6)Kitâb-ı Fazîlet-nâme-i Hazret-i ‘Ali – Dervîş Muhammed Yemînî, B7102-B7133 (m. 1519)

7)Mazlumların Şahı Hz Ali Mehmet Özgür Ersan Siyah Beyaz Yayınları

8)Saadete Ermişlerin Bahçesi/ Fuzuli/İMAM ALİ ŞEHADETİ

9)